متاسفانه نمیشه به همین سادگی این موضوع رو که کلاس ریاضی به خاطر نیومدن بچه ها تعطیل شد رو پشت گوش انداخت ( البته بعضی از دوستان خیلی راحت پشت گوش انداختن و براشون مساله مهمی نبوده و کلا : . . . . چه خیالیه . . . بی خیالیه)

کلاس ریاضی تعطیل شد چون کسی نیومد  و براش ارزشی قائل نبود ، بعضی ها رفته بودند استخر و بعضی ها خواب مونده بودند و . . . با این رویه ای که دوستان در پیش گرفتند هیچ بعید نیست که باز مثل ترم پیش کل کلاسها تعطیل بشه

من نمیخوام ذهنیت نا امید به قضیه داشته باشم چون ممکنه بعضی از دوستان خیلی راحت بگن که : حالا مگه چی شده ؟ یه کلاس تعطیل شده دیگه ولی وقتی می بینم مهمترین دلیل تشکیل نشدن کلاس اینه کسی برای کلاسها ارزشی قائل نیست  بی اختیار یاد همون جمله معروف سالی که نکوس از بهارش پیداست می افتم

باید همه به این موضوع فکر کنیم که ما موظفیم

در قبال کسانی که برای این گروه و برای کار علمی زحمت می کشند ، در قبال پدر و مادرمون که مهمترین دغدغه ذهنیشون موفقیت در همه زمینه ها به خصوص زمینه درسی بچه هاشونه ، از اینا مهمتر در قبال خودمون که لیاقت بهترین شدن رو داریم و از انرژی و وقتی که میذاریم باید نهایت استفاده رو ببریم تا به بهترین تبدیل بشیم

مگه غیر از اینه که خدا ما رو آفریده که یکی مثل خودش ( کاملترین و برترین ) رو زمین باشیم

آره داداش اون دنیا می پرسند ازمون که تو چرا بهترین نشدی در صورتی که برای بهترین شدن چیزی کم نداشتی

ما موظفیم در قبال امام زمانمون  . . . . . .